Stufen
Wie jede Blüte welkt und jede Jugend
Dem Alter weicht, blüht jede Lebensstufe,
Blüht jede Weisheit auch und jede Tugend
Zu ihrer Zeit und darf nicht ewig dauern.
Es muß das Herz bei jedem Lebensrufe
Bereit zum Abschied sein und Neubeginne,
Um sich in Tapferkeit und ohne Trauern
In andre, neue Bindungen zu geben.
Und jedem Anfang wohnt ein Zauber inne,
Der uns beschützt und der uns hilft, zu leben.
Wir sollen heiter Raum um Raum durchschreiten,
An keinem wie an einer Heimat hängen,
Der Weltgeist will nicht fesseln uns und engen,
Er will uns Stuf´ um Stufe heben, weiten.
Kaum sind wir heimisch einem Lebenskreise
Und traulich eingewohnt, so droht Erschlaffen;
Nur wer bereit zu Aufbruch ist und Reise,
Mag lähmender Gewöhnung sich entraffen.
Es wird vielleicht auch noch die Todesstunde
Uns neuen Räumen jung entgegen senden,
Des Lebens Ruf an uns wird niemals enden,
Wohlan denn, Herz, nimm Abschied und gesunde!
Hermann Hesse
vertaling door Evert van Leerdam, uit: Hermann Hesse:
De kunst van het ouder worden
Stadia
Zoals elke bloem verwelkt en iedere jeugd
voor ouderdom wijkt, bloeit elke levensfase,
bloeit iedere wijsheid ook, en heeft elke deugd
zijn tijd en kan niet eeuwig duren.
Het hart moet bij iedere levensroep
bereid tot afscheid zijn en nieuw beginnen
om zich dapper en zonder spijt
te wijden aan andere, nieuwe dingen.
Bekoring schuilt in elk nieuw beginnen
dat ons beschermt en leven helpt.
Blijmoedig moeten we alle stadia doorlopen
en niet blijven hangen als aan een vaderland.
De wereld wil ons niet kluist’ren en benauwen,
maar tree voor tree verheffen en verruimen.
Nauwelijks thuis in eigen levenkring
genoeglijk ingeburgerd, of er dreigt verslappen.
Alleen wie bereid is te vertrekken en te reizen
kan zich de verlammende sleur ontrukken.
En ook al zal het stervensuur misschien
ons nog nieuwe ruimten schenken,
de roep van het leven zal nooit zwijgen…
Vooruit dan, hart, neem afscheid en word gezond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten