Een droom - 21 april 2023 - om niet te vergeten

Vannacht droomde ik dat ik in bed lag en bijna sliep. Op de gang waren geluiden die me weer wakker maakten en ik ging kijken wat er aan de hand was. Daar trof ik mijn moeder met in haar armen een paar maanden oude baby. Ik vroeg wat ze ging doen. “Hij kan bij mij in bed slapen”, zei ze en liep haar slaapkamer in. Het was daar binnen aardedonker. 

Het leek me geen goed idee, haar bed was smal en stond niet tegen een muur. Ik ging met haar mee naar binnen. “Hij kan uit bed vallen, moet je niet doen”, zei ik. “Het kan best”, zei ze. “Houd hem even vast”. En in het donker kreeg ik iets aangereikt. Ik voelde een lijfje, maar had geen idee wat boven of onder was. Ik was bang dat ik het pijn zou doen. Maar onmiddellijk nam ze het kind weer over. 

Ik vluchtte terug naar mijn eigen kamer en deed de deur op slot. Toen ik weer in bed lag, hoorde ik haar opnieuw op de gang. Ik werd doodsbang dat ze mijn kamer in kon komen, ondanks de deur die op slot zat.

Toen werd ik wakker. Pas heel langzaam drong het tot me door dat ik niet meer bang hoefde te zijn, dat het weer veilig was, dat het ‘maar’ een droom was geweest. 

〰️〰️〰️

Vandaag bladerde ik in mijn aantekeningen op zoek naar een bewaard gedicht en ik vond deze droom. Een jaar geleden gedroomd op de geboortedag van mijn overleden moeder. Dat zag ik pas vandaag, die synchroniciteit. 

But to believe this,

the intellect must embrace

what it cannot grasp.

Julie Cadwaller Staub

Wing over wing: Poems (2019 first printing)