zaterdag 23 maart 2024

 Dag 24




Lichtval 

Randen van kleine golven

zijn duizenden klauwende handjes, vingers van schuim.

De berken achter de driekante duinen buigen,

groeien hun armen in de grond.

De zon weegt op de kim, daalt hei tegemoet,

zand voelt de zon op zijn mond,

helm zont zijn voet.

Ik zoek windstilte in deze zee van licht

waarin de wind zijn hand toesteekt, omarmt,

kust, zwijgend beeldspraak spreekt.

Alleen om het licht, hoe het valt,

hoe het vliegt, besta ik, doodvalt, opvliegt.

Chr. J. van Geel (1917 – 1974) 

Uit: Het mooiste leeft in doodsgevaar. Gekozen en ingeleid door Willem Jan Otten (2009)

Uitgever: Van Oorschot

Eerste publicatie: Tirade (Jaargang 4; 1960)


Genoteerd 30 april 2023






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Mijn moeder, ergens in de jaren vijftig.  “Zo, ik ga weer eens aan het werk” Een brief Ik ga haar een brief schrijven, dacht ik. Naar de hem...