wij zullen langzaam stiller zijn misschien
haast ongemerkt wordt zwijgen dan tot spreken
de dagen lopen zachter door de weken
we zullen dichterbij de grenzen kunnen zien
en wat voorbij is lijkt zo’n ver verleden
zoals een heel oud boek wat lang gelezen is
een dromend kind dat al verdwenen is
en niets te maken heeft met alles van het heden
wij zullen langzaam stiller zijn misschien
en onze angst verbergen achter kleine dingen
maar in de nachten zal het donker zingen
van wat nog komt en wat je niet kunt zien
Johanna Kruit
Uit: Landgrens, bloemlezing 1970-1980
Vorige week nam ik een boek mee uit de bibliotheek, een bloemlezing met 555 gedichten. Toen ik het thuis opendeed viel het open op bovenstaand gedicht. Het mooiste uit de hele bundel. En om het niet te vergeten heb ik het maar in mijn blog gezet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wolken Vanmorgen was het even stil in huis. De dag van gisteren, waarin de onrust van de voorbije week wegebte, had nog nageklonken. De st...
-
Zaterdag 23 september was een speciale dag. Die dag besloten we om de computer van Hein te verhuizen naar de Elpermeer. We liepen naar de St... -
De eerste dertig jaar van ons samenzijn woonden we op het water in Centrum Amsterdam. Zeekoeten, waterhoentjes, futen en eenden leerden on... -
Dag 25 - voor Hein, mijn liefste en een bron van inspiratie Blad Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen winds...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten