dinsdag 14 januari 2014

Moeder en dochter 1


Als een dief in de nacht sluipen ze binnen.
Terwijl je daar ligt, gesloten ogen,
voel je ze opeens.
Haar ogen, haar blik.
Niet buiten je, maar als de jouwe.

Je wordt haar en vergeet
dat jij het bent.
Samengevallen lijd je mee.
Je bent de huls die haar omvat.
Als een handschoen 
heb je haar aangetrokken.

Je ligt daar en je adem stokt, 
jouw adem en jouw pijn
ze halen je weer terug.
Maar pas voor de spiegel 
weet je het zeker:
ik ben mijn moeder niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Mijn moeder, ergens in de jaren vijftig.  “Zo, ik ga weer eens aan het werk” Een brief Ik ga haar een brief schrijven, dacht ik. Naar de hem...