oh, was mijn hart maar als het gras
dat opspringt in de morgenzon
de dauw nog blinkend op haar stengels
oh, was mijn hart maar als het gras
zich heffend in het licht
en zinderende warmte dragend
gewoon omdat het is
en in de avondschemer buigend
voor de koele bries
als dank een volle geur verspreidend
afscheid van het licht
oh, was mijn hart maar als het gras
het duister van de nacht omarmend
stil wachtend op de paarlen dauw
als tooi voor ’t nieuwe licht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten