Geschreven

Of ik nog schrijf?
Boodschappenbriefjes
Soms rond en elegant
Soms schuin en scherp
Soms chaos alle kanten op
Soms onleesbaar - zelfs voor mij.

Dagelijkse peilstok voor mijn stemming
Maar nooit door mij gelezen.

Ouder worden

wij zullen langzaam stiller zijn misschien
haast ongemerkt wordt zwijgen dan tot spreken
de dagen lopen zachter door de weken
we zullen dichterbij de grenzen kunnen zien

en wat voorbij is lijkt zo’n ver verleden
zoals een heel oud boek wat lang gelezen is
een dromend kind dat al verdwenen is
en niets te maken heeft met alles van het heden

wij zullen langzaam stiller zijn misschien
en onze angst verbergen achter kleine dingen
maar in de nachten zal het donker zingen
van wat nog komt en wat je niet kunt zien



Johanna Kruit
Uit: Landgrens, bloemlezing 1970-1980


Vorige week nam ik een boek mee uit de bibliotheek, een bloemlezing met 555 gedichten. Toen ik het thuis opendeed viel het open op bovenstaand gedicht. Het mooiste uit de hele bundel. En om het niet te vergeten heb ik het maar in mijn blog gezet.

Sonnet

Voor wie ons ziet of leest of spreken hoort zijn wij onkenbaar.

Nooit laat ons bestaan zich vangen in een houding of een woord.

Oneindig staat de ziel van ons vandaan.

Hoe graag wij ook de kunst willen bedrijven

Die onze ziel voorziet van pralerij,
Toch zal ons hart onmededeelzaam blijven.

In wat wij tonen ziet men ons voorbij.

Door geen illusie of vernuft kan ooit

De kloof van ziel tot ziel worden geslecht.

Zelfs in ons diepste zelf zijn wij berooid,

Wat ook ons wezen aan ons denken zegt.

De ziel kan slechts in onze dromen schijnen.

Elk droomt eens anders dromen als de zijne.

Fernando Pessoa

Bij het lezen van dit gedicht dacht ik aan mijn kinderfoto's, en alle mensen die daar optraden.
Heb ik ooit geweten wie ze waren - en wie ik zelf toen was en nu ben?