Koningsdag

De nacht was vol van aaneengesloten nachtmerries. Ik fietste door onbekende landschappen en werd ondertussen bedreigd door enge, oude vrouwen. Toen ik eindelijk een aardige jonge vrouw ontmoette, mocht ik niet meer verder, omdat ze me zou missen. Maar verder ging ik, ook weer het niets in. 

Dat was de reden dat ik vanmorgen vroeg naar buiten ging, in de hoop de zwaarte van mijn dromen af te schudden. Het was stil op straat en in de parkjes. De vogels zongen. Hier en daar liet iemand zijn hond uit. De drukte van koningsdag was ver te zoeken.

In het rozentuintje, een klein rond parkje op de route, bloeiden de rhododendrons. Ze staan er pas een paar jaar. In een van de hete, droge zomers hadden hun voorgangers het niet gered. Het waren hagen van drie meter hoogte, die deden denken aan de doolhoven van rhododendrons in ‘s Gravenland. 

Bij thuiskomst waren de nachtmerries verdwenen en wachtte er koffie met appeltaart.