De van Wettum story
DE HEER M. P. VAN WETTUM, die afscheid als burgemeester van Naarden neemt, naar een portret van Flip Hamers
Over-grootvader en over-grootmoeder van Wettum
Jacoba van Wettum (Co)
Getrouwd met Jan van Rooijen.
Zij woonden in Naarden in de Turfpoortstraat 10.
Co bleef daar wonen tot haar dood op 90 jarige leeftijd.
Mijn grootmoeder.
Co van Rooijen-van Wettum met haar twee eerste kinderen
Piet van Rooijen
Wilhelmina (Wim) van Rooijen (mijn moeder)
Truuk van Rooijen
hier samen met de twee oudere kinderen.
Jan van Rooijen stierf aan de gevolgen van een blindedarm ontsteking toen Truuk net leerde lopen.
Hij stierf op 14 juni 1925. Hij was 31 jaar oud.
De drie kinderen van Rooijen, samen met tante Fien, de huishoudster die na de dood van Jan van Rooijen in het gezin kwam en daar tot haar dood bleef. Zij was voor de kinderen, en later voor de kleinkinderen een warme, liefdevolle aanwezigheid.
Samen op de Rehobothschool
Pietje
Wim
Truuk
Close-up van de drie kinderen.
Wim staat bij tante Mien, nicht van Co, die hier lesgeeft.
Het gezin zonder vader
Grootvader en grootmoeder van Wettum
Truuk van Rooijen
Ties van Wettum
Wimmetjevan Wettum
Kinderen van Charles van Wettum en zijn vrouw Rich.
Zij verbleven in Indië en kwamen op gezette tijden met verlof naar Nederland.
De kinderen van Co van Rooijen en van Charles van Wettum met als jongste
Theo van Wettum
De zes kinderen werden allemaal twee jaar na elkaar geboren
Foto genomen tijdens een verlof van Charles
Met z’n allen in de auto van grootvader?
Hier de kinderen zonder Theo, waarschijnlijk tijdens hetzelfde verlof.
Op de trap van Turfpoortstraat 10.
Ties en Wimmetje werden naar Holland gestuurd om een goede opleiding te krijgen. Het gezin ging met groot verlof naar Nederland (1936-1937). Ties en Wimmetje bleven daarna in Holland.
Ze woonden in die tijd bij tante Co
Nog een foto, maar dan zonder tante Co.
Piet ontbreekt op de foto’s
Nog een groepsfoto, weer tijdens een verlof, want Theo is er weer bij.
Wim van Rooijen trouwt in 1942 met Jaap Fokkens en gaat in Arnhem wonen. Zij is dan 20 jaar. In 1944 krijgen zij een dochter. Een gelegenheid voor weer een groepsfoto.
Piet ontbreekt, evenals Jaap. Het is oorlog. Piet zit in kamp Amersfoort gevangen, sorteert daar de post en krijgt zo per ongeluk het geboortekaartje van zijn eerste nichtje in handen.
De boreling: Jacoba Klaaske Fokkens.
De laatste groepsfoto, met Piet die weer vrij was, en met Jaap Fokkens.
Het laatste oorlogsjaar was iedereen bij elkaar. Wim en haar gezin waren herfst 1944 bij haar moeder op bezoek tijdens de slag om Arnhem. Ze konden niet meer naar huis.
De foto is vlak voor de bevrijding genomen, op 1 april 1945. Baby Cobi viert haar eerste verjaardag. Het was de laatste maand van de hongerwinter.
Waar ze de taart vandaan haalden? De hemel mag het weten.
Soms, ’s avonds
Soms, ’s avonds, staat mijn vader in de kamer.
Vreemd oud geworden, haast vel over been.
‘Slapen ze, Stientje en de jongens?’ ‘Ja, hoor.’
(Zij mogen hem niet zien.) Hij zucht tevree.
‘Maken ze ’t goed? Geen zieken?’ ‘Nee, geen zieken
gelukkig. Alles prima.’ Hij glimlacht,
klein op een puntje van de bank, zijn
benen nog korter dan toen hij een jongen was.
We praten niet, maar ‘hou je taai, hè!’ knikken
we als vroeger. ‘’k Ga weer eens. Dag knul.’ Hij staat
nog even voor mijn moeders jeugdfoto.
Het tuinhek piept. Ik luister naar zijn stappen,
die vederlichte, bulderende stappen
van iemand die terug moet in de dood.
C. Buddingh’ (1918-1985)
Voor het verhaal van Ties van Wettum
ellenvanwettum.nl
