Het ritueel ging als volgt. Wij stapten ruim voor half acht in de auto en reden naar het centrum van Arnhem. De auto werd aan de kant gezet en de raampjes werden opengedraaid. Daar zaten we dan, stil voor ons uit te kijken. Even voor acht uur gingen de straatlantarens aan. Om ons heen waren nog andere auto's stilgezet, fietsers stapten af, voetgangers stonden stil. Een tableau vivant ontstond. Na twee minuten gingen de lichten weer uit, de auto's werden gestart, de fietsers stapten op, de voetgangers liepen weer verder. Maar wel in doodse stilte.
En ondertussen zongen de vogels en scheen de zon.
Thuisgekomen legde mijn vader uit dat in het hele land de treinen gestopt waren en ook op de autowegen auto's aan de kant waren gezet. Dat wij samen met alle mensen in Nederland stil geweest waren.
Dat was toen. Nu zijn we met alle Nederlanders thuis op 4 mei. Misschien is het nu voor één keer net zo stil als toen. En zingen de vogels en schijnt de zon.
